Bir yolu, üç beş de çatallı yolu var
Açık bir denizin karşısında
Dümdüz…
Uzakta birkaç balıkçı teknesi
Pır pır sesini işitiyor yalnızca
Etrafa bakınıyor
Bir taş alıyor eline
Yok, olmadı yuvarlak bu, düz olmalı
Sağa sola bakınıyor
Bayağı uzakta
Siyah bir tane takılıyor gözüne
Ona doğru gidiyor, eğiliyor, alıyor yerden
Sonra yüzünü tekrar denize dönüp
Hafif dizlerini kırıyor
Sağ elini geriye doğru savurup
Eski günlerdeki gibi
Fırlatıyor mümkün olduğunca denize paralel
Dileğini tutuyor bu arada
Kazanacak mı, kaybedecek mi?
Ne fark var ki?
Hiç düşünmüyor
Bir, iki, üç…
Kayboluyor siyah taş
Endişeleniyor
Çatallar belirginleşiyor
Sonra
Birden tekrar çıkıyor yüzeye
Dört, beş…
Evet, tam da beşi tutmuştu
Altı…
Önemsemiyor
Çok seviniyor
Kazanmak güzelmiş, hatırlıyor
Yolların çatalları kayboluyor zihninde
Bekle O’nu, geliyor…