Sabahın üçünde yanımızda yatmak için çabalayan Chocolate'ı yerine! komutuyla koltuğuna gönderdim. Pes etmedi; tekrar denedi, geri döndü, sonra tekrar, tekrar. İşin ilginç yanı her seferinde yeni bir umutla gelmesi. Sıfır gurur. Karşılıksız bir sevgi. Her şeye rağmen, sürekli dibimizde olmayı isteyen harika varlık. Verirsen yiyen, vermezsen yüzüne melun melun bakan... Anneye hasret, ama belli etmeyen. Seni anne belleyen.Kafasını dizlerinin altına geçirip orada uyumaya çalışan sevimli şey.
Müthiş bir şey. Tarif edilemez bir duygu. Neşe kaynağı. Hele ki tüylerini kestirdikten sonra artık ha evde biz geziniyoruz, ha o. Bir fark var biz terlik, koltuk, çorap yemiyoruz, o kadar...
Geçen gün Kim Milyoner İster'e çıkan profesör kazandığı 125.000 lirayı sokak köpeklerine bağışladı. Bunu herkes anlamaz. Ne gereksiz diyebilir, onca aç insan var demogojisi yapabilir. Ancak bu yaptığı iyiliği, evinde onlarla birlikte yaşayan anlar.
Bir de dün gece İzmir Bornova'da toplu kedi katliamını verdi haberler. Biri hepsini zehirlemiş. Yan yana yatıyorlar. Bir mahalle sakin şöyle dedi: İnşallah o da bir gün aynı muammeleyi görür! Sonuna kadar katılıyorum. Kimbilir ne kadar açlardı da o kendisini sevmeyen kişinin verdiği zehiri bile yediler. Çok yazık, çok vahim ama bir o kadar da çok insanca.
Yeni yılda tüm insanlara merhamet diliyorum. Birbirini katledenlere, savaş yanlısı yönetimlere, savunmasızlara saldıran insanlara...
Mutlu Yıllar.
Comments